Muziekcovers zijn zelden zo goed als het origineel. Laat staan beter. Polly Parker ging voor POM Magazine op zoek naar covers die in haar ogen het origineel overtreffen. Klik op de titels, luister en oordeel zelf.
Dear Prudence
Een echt John Lennon werkje. Siouxsie and the Banshees doopten Dear Prudence om tot een gothic echo, een zwart punkbad waarin de luisteraar drijvend naar boven kijkt en Lennon high op een wolk ziet zitten.
Hit The Road Jack
Valt het origineel van Ray Charles te overtreffen? De Thaise band, The Cat, komt in de buurt. Ze spelen eigenlijk het origineel nauwgezet na, maar de holle klank van de opname geeft het een gitaar-van-sigarenkistje-met-elastiekjes effect. De versie van Ray Charles is een meezinger bij langzaam rijdend verkeer, die van The Cat dwingt tot luisteren wanneer je stil staat op de ringweg.
Personal Jesus
Het origineel van de Britse band, Depêche Mode valt gewoon niet te overtreffen vond ik. Totdat ik de versie van Johnny Cash hoorde. Net zo staccato als het origineel, maar de gebroken stem van Cash gaat door merg en been. Ook hier geldt, het origineel zing je mee, maar de cover doet je luisteren
Nouvelle Vague
Ik vond het lastig kiezen uit het enorme cover oeuvre van deze Franse band. Ik kies voor Sweet And Tender Hooligan. Het origineel is van The Smiths. Waarom is de versie van Nouvelle Vague zo bijzonder? Vanwege de druppelende kraan en het knetterende gebakken eitje op de achtergrond, etcetera.
Jingle Bell
Gecomponeerd in de 19de eeuw door James Piermont en af en toe verguisd vanwege het gewaagde karakter van de coupletten. Misschien is dat wel de reden dat deze kerstklassieker zich zo makkelijk laat inpakken in een ander jasje. Geïnspireerd door de metal voor beginners playlist, ga ik voor de versie van Leo.