Zet een paar bomen bij elkaar en er ontstaat een systeem, een levend mechanisme, een wezen dat ademt, grinnikt, glimlacht en nukkig is met donkere grillen en grollen. Kortom: het bos. Marije de Boer laat je het temperament van het bos begrijpen met haar playlist.
Noem me sentimenteel, verwijt me kinderachtigheid, maar wanneer ik denk aan het bos dan zie ik kabouters die onder hun paddenstoelen vandaan komen om het bos te ontdekken. In het nummer- Sun My Sweet Sun – van Red Axes merk je de voorzichtigheid van de kabouters, geen mens mag ze immers ooit betrappen op hun bestaan. Vandaar het zenuwachtige gepingel. Maar kabouters zijn altijd vrolijk, en dat is zeker te merken aan de melodie. Oordeel zelf. Sun My Sweet Sun – Red Axes
’s Nachts is het bos angstaanjagend, maar zodra de zon opkomt ziet het bos er anders uit. Langzaamaan schijnen er zonnestralen door de bomen en begint de temperatuur te stijgen. Ouders maken met hun kinderen een zondagochtendwandeling. De kinderen beginnen vrolijk door het bos te rennen, met de ouders erachteraan. Luister maar in Madness van Weval.
Als er iets is wat het bos schenkt, dan is het wel rust. Het bos dat zo zichzelf is, een mens die zich er een weg doorheen baant en de geur van dennennaalden geven net als het nummer Mirror Lake van Angus MacRae, rust en energie.
Totdat de wolken langzaam de zon verdringen en iedereen zich haast om weg te komen uit het bos. Het rustige getik op de achtergrond, in het nummer Together van The XX, is de langzaam opkomende regen die af en toe weer gaat liggen. Maar de donkere wolken blijven, de storm bouwt zich rustig op en na drie en een halve minuut is de storm in volle gang. Niemands wil daar nog tussen de bomen staan.
De sfeer in het bos is erg afhankelijk van het weer. Het bos wordt ontzettend vrolijk en kleurrijk van zonlicht. In de zomer hangen felgroene bladeren aan de bomen, in de herfst is de grond bedekt met roodgekleurde bladeren. Alles geeft aan te leven of te hebben geleefd en ervoor te gaan. Net als het nummer Sunstring van Max Liese.
Tekst en muziekkeuze: Marije de Boer