Sinds jaar en dag doet Josine Boven de eindredactie voor de artikelen van POM Magazine. In haar vrije tijd kijkt en fotografeert ze graag vogels. Met deze liefhebberij is Josine een beetje een vreemde eend in de redactie waar cultuur, kunst en stadse trends de boventoon voeren. Des te meer wordt zij door de redactie gewaardeerd. Want, zoals een vogelaar vogels bestudeert, zo neemt Josine onze artikelen onder handen: met respect voor de ziel die de auteur het artikel heeft geschonken. Song Bloemendaal werkt sinds kort voor de POM Magazine redactie. Zij nam met beide handen het aanbod aan om in het kader van de 10 jarige verjaardag van POM Magazine, een interview met Josine te doen. Een mooie gelegenheid om erachter te komen wat er de afgelopen jaren zich allemaal bij POM Magazine heeft afgespeeld.
door Song Bloemendaal
Josine je bent al negen jaar de eindredacteur van POM Magazine. Hoe ben je bij POM Magazine terechtgekomen?
Ik ben vrijwel vanaf het begin erbij. Een vriendin van mij was één van de eerste redacteuren van POM Magazine, zij interviewde en schreef columns. Zij vertelde mij op een gegeven moment dat ze op zoek waren naar een eindredacteur. Toen ben ik met Regina, de hoofdredacteur, in contact gekomen en dat klikte. Sindsdien doe ik redactiewerk voor POM Magazine. Ik weet nog goed het moment waarop Regina uitlegde waar POM Magazine voor stond: in de artikelen en interviews gaat onderwerp vóór opinie en nieuwsgierigheid wint het van kritiek. Ik kon dat toen niet zo goed plaatsen. Ik heb als ZZP-er de laatste jaren veel gewerkt in een omgeving, waar opinie juist erg belangrijk is. Daar was ik aan gewend en moest dat allemaal loslaten bij de artikelen van POM Magazine.
Hoe was dat in het begin voor jou om die switch te maken ?
Het voordeel was dat ik niet hoefde te schrijven. Ik las wat andere schreven en keek in eerste instantie of de zinnen klopten en of er spelfouten in stonden. Ik deed het basale eindredactie werk zeg maar. Gaandeweg ben ik meer gaan letten op de stijl. Dat is wel een groei geweest. Als ik daadwerkelijk was gaan schrijven zou ik dat lastiger hebben gevonden dan wat ik nu uiteindelijk doe, het redigeren van de artikelen.
Als je terugkijkt naar de eerste artikelen die je geredigeerd hebt en die vergelijkt met de artikelen die je nu binnenkrijgt, zie je dan verschil?
Als ik naar mezelf kijk, heb ik in de loop der jaren veel meer behoefte gekregen aan dingen waar geen mening aan hoeft te hangen. Ik denk dat POM Magazine wat dat betreft in een behoefte voorziet waar steeds meer mensen open voor staan. Er wordt al zoveel geschreven over de geopolitieke situatie waarvan we allemaal iets moeten vinden. Het is goed dat er een blad is dat geen mening heeft over sociaal maatschappelijke- en politieke ontwikkelingen en daarin eigenwijs is. Ik ben daarin meegegroeid. Regina is met haar idee van POM Magazine echt een voorloper geweest met een blad waar nu steeds meer behoefte aan is.
Is de focus van de artikelen in de loop der jaren veranderd?
De thema’s zijn gelijk gebleven maar de focus in de artikelen is meer naar de derde persoon verschoven. In het begin waren er meer verhalen vanuit de ik-vorm. Het zijn voor mijn gevoel nu meer verhalen over mensen. De columns zijn altijd van goede kwaliteit geweest. De interviews hebben een kwalitatieve groei doorgemaakt. Het lukt steeds weer om bij mensen interessante verhalen los te maken, mensen waarvan ik nog nooit gehoord had.
Is er een artikel dat bij jou is blijven hangen?
Het artikel over een Neon Reclame Museum in Warsaw is me echt bijgebleven. Ik had nooit gedacht dat je neon reclame kunt verzamelen om er vervolgens een themamuseum van te maken. Verder vind ik de columns van Zwaantje van Klaveren erg leuk. Misschien komt dat ook omdat Zwaantje net als ik, houdt van vogels kijken. Zij heeft eens een column geschreven waarin ze beweerde een middelste bonte specht gezien te hebben in een park in Rotterdam. Terwijl ik dat stuk redigeerde dacht ik, “Een middelste bonte specht in Rotterdam? Dat moet volgens mij de grote bonte specht zijn geweest.” Ik heb zelfs bij een bevriende vogelaar gecheckt en die dacht ook dat het bijna onmogelijk is om een middelste bonte specht in Rotterdam te zien. Toen heb ik in een opmerking aangegeven dat hier maar even grote bonte specht van gemaakt moet worden, want dat is wat geloofwaardiger. De columns die columnist AAG in het begin voor POM Magazine schreef zijn me ook bij gebleven. Vooral de column Wat is het toch met Mini? Het is een hilarisch verhaal over mini rijders. Ik kreeg tijdens het redigeren gewoon de slappe lach.
Wat vind je naast de artikelen en columns, nog meer mooi aan POM Magazine?
Dat het er na 10 jaar nog steeds is, met een stabiele lezers groep die nog steeds groeit. POM Magazine heeft zich toch maar mooi staande weten te houden. Dat is een groot compliment voor iedereen die er aan meewerkt. Ik ben de afgelopen dagen het archief in gedoken. Wat opvalt is dat de columns en artikelen tijdloos zijn, ze zijn nog steeds leuk. Die tijdloosheid is de kracht van het tijdschrift denk ik.
Heb je wel eens artikelen binnengekregen die niet echt bij POM Magazine passen?
Nee, want Regina is daar heel strikt in, zij waakt daarvoor. Maar ik heb wel eens artikelen gehad met veel te veel ingewikkelde woorden. Ik probeer nooit een zin te herschrijven. Ik vind het belangrijk dat de teksten zoveel mogelijk blijven zoals ze zijn aangeleverd. Maar als ík al een zin niet begrijp dan zullen meer mensen die niet begrijpen. Dan plaats ik een opmerking in de tekst dat het te ingewikkeld is en soms met suggesties voor verbeteringen. En als ik toch een verandering aanbreng in een tekst dan mag je die eigenlijk niet doorhebben. Je moet als auteur het gevoel blijven houden dat het jouw artikel is.
Waarin zou POM Magazine de komende 10 jaar nog verder kunnen doorgroeien?
Ik denk dat ze gewoon moeten doorgaan op de ingeslagen weg. Mijn boodschap voor iedereen die voor POM Magazine werkt of dat in de toekomst gaat doen is “hou die dwarse blik”. Juist nu is er veel behoefte aan relativering in een wereld vol mooie ontwikkelingen in de kunst, cultuur, film, muziek, architectuur en mode. Ik vind het enorm leuk wat ik doe bij POM Magazine en hoop het nog lang te blijven doen. Ik kijk uit naar het 10 jarig feestje straks.